De auto als succesnummer.
De auto is ruim een eeuw een doorslaand succes. Maar hoe en waarom eigenlijk? De veronderstelling was al vrij snel dat auto zou leiden tot meer contacten, tot meer interactie, meer sociale cohesie. Deels is dit uitgekomen. De auto voert een simpele truc uit: de auto comprimeert tijd en ruimte. Simpel gezegd kunnen we grotere afstanden overbruggen in minder tijd. Maar in diezelfde 20ste eeuw hebben we de samenleving, de economie, wel ingrijpend veranderd. Verstedelijking nam toe maar met tegelijkertijd spreiding van functies: afstand woon-werk nam toe, de trek naar de buitenwijken (in Amerika de bekende suburbs, vaak alleen per auto bereikbaar), de nabijheid van familie en vrienden werd minder, winkelen gingen we doen op grotere afstand, sport, recreatie en vakantie werd verder weg gezocht. Ontwikkelingen die natuurlijk niet alleen door de auto zijn veroorzaakt. Maar die auto maakte het overbruggen van grotere afstanden wel aanzienlijk makkelijker. Wat genuanceerder zou de conclusie moeten zijn dat de auto mede de oorzaak was van vergroting van afstanden, spreiding van functies, individualisering misschien. Maar tegelijkertijd was die auto ook een deel van de oplossing voor dat vraagstuk van groeiende afstand, meer behoefte aan mobiliteit etc.
Gedurende die 20ste eeuw is de auto maatschappelijk geleidelijk wel meer gezien als probleem, maar de individuele consument had daar wellicht minder een boodschap aan. De auto was er, in alle opzichten geworteld in de economie, onze bestedingen, ons leven in al haar facetten, in onze identiteit. In de USA werden de grote National Parks een favoriete reisbestemming: lekker met de auto de natuur in. In Nederland deden we het iets bescheidener met het klapstoeltje en de kan koffie langs de snelweg, bermtoerisme dus; niet naar natuur kijken maar naar autootjes, sinds 1955 vaak in lange files.(Foto : Pixabay, Yosemite Park USA)
De auto als verslaving.
De auto zou je kunnen zien als een verslaving. De verslaving zit hem in het gemak, de mogelijkheid om grotere afstanden te overbruggen, in de impact die de auto heeft op eigen identiteit en status, in de fun. En zoals vaker met verslaving: de prijs die je betaalt is fors. Bij verslaving heb je een aantal opties. Je helpt de verslaafde afkicken, je verandert het systeem, of doet beide, of: je doet (bijna) niets. Die laatste optie is voorlopig een easy way out. Iedereen onderkent de collectieve problemen of nadelen van die auto en dat autogebruik, maar tegenover die maatschappelijke nadelen staan die hele grote individuele voordelen. En problemen op de langere termijn schuif je dus ook op de langere baan. Makers zijn dus voor, gebruikers zijn we bijna allemaal en dus zijn we voor. De overheid is voor: zonder auto staat de economie, het ganse raderwerk, stil, en die auto genereert veel inkomsten direct en indirect, werkgelegenheid en de stembus is nooit ver weg. Maar…. er is hoop toch?
Vooruit. We komen met alternatieven in mobiliteit (de modaliteiten). We zorgen voor minder vervuiling in productie en gebruik van de auto, minder energieverbruik, en natuurlijk de switch naar andere energiebronnen. We gaan wat minder gebruik maken van die auto, uit overtuiging en/of omdat alternatieven handiger en/of goedkoper zijn.
We combineren dus ANDERS in mobiliteit met MINDER. We differentiëren meer in kosten en gebruiken pricing als sturingsmechanisme.
Anders en minder?
Lastig? Vast wel. Veranderen doen we liever niet, inleveren al helemaal niet. En alle zojuist genoemde maatregelen en oplossingsrichtingen gaan over veranderen, en richten zich sterk op de functie van de auto als mobiliteitsding. Verstandig dus om in deze transitie (een woord dat altijd duidt op iets groots en moois) ook te denken aan die andere functies van de auto: fun, status, prestige, hebbe-ding etc. Hoe komen we die consument daarin tegemoet? We raken die consument/burger/automobilist in zijn hobby, zijn hart, zijn image, zijn portemonnee, zijn ego, en last but not least in zijn mobiliteit, drang naar vrijheid en avontuur.
En hoe moeten we dan die verslaving aanpakken? Moeten we ons leven weer gaan “verdichten”, minder kilometers maken tussen wonen-werken-sporten, winkelen-familie-vrienden etc.? Gaan autofabrikanten andere mobiliteit aanbieden, of worden ze spelers in de verslavingszorg? Gaan overheden gratis onschuldige vervangers voor de auto aanbieden? Gaan autofabrikanten, slimme data-jongens, hard- en software-spelers de grote providers worden van (virtuele) mobiliteit, de grote verbinders of connectors? Waarbij wij als mensen zo’n beetje stoppen met ons te verplaatsen?
En dan zijn we terug bij het begin. Tijd en ruimte worden nog steeds gecomprimeerd, maar verbinding, mobiliteit en connectiviteit kunnen het wel af zonder die auto onderhand.
Hans Groenhuijsen, 6 augustus 2024.
Eerdere blogs over “wetten” op:
https://www.hansgroenhuijsen.nl/category/4fields/automotive-en-mobiliteit/
https://www.hansgroenhuijsen.nl/category/4fields/automotive-trends/
T 06-52 58 95 85
M hans@hansgroenhuijsen.nl
I https://www.hansgroenhuijsen.nl
Linkedin https://www.linkedin.com/in/4fieldshansgroenhuijsen/
. Alle artikelen en blogs , zie: https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/
. wekelijks mijn blog ontvangen ? Meld je aan via “aanvraag artikelen” op
https://www.hansgroenhuijsen.nl/inschrijven-kennisblogs/
. ©alle rechten voorbehouden Hans Groenhuijsen, 2024.