Japan.
Japan was en bleef de ongekroonde koning/keizer  van de auto met verbrandingsmotor. Met het doen van investeringen in nieuwe technologie en platforms bleef Japan lang terughoudend.  Onzekerheden  waren er natuurlijk, voor alle spelers in de EV markt trouwens. Denk aan de beperkte batterijcapaciteit en dus range, de aanvankelijk bescheiden levensduur van batterijen,
de extreem hoge kosten van batterijen, de beperkte toegang tot grondstoffen voor de productie van batterijen, in den beginne discussies over de veiligheid van EV’s. En de terughoudendheid zat zeker niet alleen aan de aanbodkant, de producenten, maar zekere ook aan de vraagkant, de consument. Laadinfrastructuur (laadpaal, elektriciteitsnetwerken) is nog steeds een issue in de
landen waar de EV al flinks is ingeburgerd, maar is zeker een complex en kostbaar probleem in dunbevolkte resp. minder ontwikkelde landen/regio’s. Dan is plots een waterstof/fuel cell auto een prettige optie: “gewoon” even naar de pomp en tanken maar.

Japan had nog een issue in de productie, in de structuur van de business. Ketens waren lang erg gesloten, verticale silo’s, verticaal sterk geïntegreerd; maar daarmee ook in ander opzicht gesloten en(dus) behoudend, en moeilijk te herstructureren. Grootschalige introductie en productie van EV vraagt om andere (en minder) onderdelen en componenten.
De Japanse maakindustrie draaide (draait) grotendeels op fossiel, dus een hoge life time carbon footprint, dus gedoe daarover bij vooral de export naar landen die verkleining van die footprint prediken.  China als kolengestookt land heeft ook een megaprobleem wat dit betreft. Japan was (maar dat zou ook kunnen gelden voor de afzet van andere auto’s/producten)  huiverig voor protectionisme aan de kant van andere landen, een mogelijke killer als je zo afhankelijk bent van export. Japan was (en is) in staat tot innovatie maar had ook last van een berucht dilemma: waarom investeren in iets nieuws (en onzekers) als je zo succesvol bent met de traditionele business, de auto dus met verbrandingsmotor ? En vaak zie je tegenover die behoudzucht een grote innovatiedrang maar vooral op lange termijn, grootse visioenen en vergezichten.  En daarmee zit je “stuck in the middle” : je blijft doen wat je altijd al deed, praat over grootse innovaties op de hele lange termijn, en doet ondertussen vandaag en morgen even niks. Binnen je markt ontwikkelt zich een (potentieel) disruptieve innovatie. Daarmee zit je in een interessant dilemma. Inspelen op die markt is een gevaar want misschien is het “loos alarm” of ben je te vroeg. Niks doen is geen optie want stel je eens voor dat die disruptie echt is, dan lig je eruit.

Overigens waren en zijn die vergezichten interessant, en hebben potentie. Denk aan alles dat heeft te maken met de bekende trits : Connected, Autonoom (ADAS(), digital, mobility services. En dat kon/kan leiden tot de inschatting dat daar een nog veel grotere revolutie voor de deur staat dan met die elektrificering. En dan nog iets : elektrificering is niet alleen een kwestie van de batterij, maar waterstof( (de Fuel cell) was en is een optie (over de voor- en nadelen daarvan zie andere blogs, en een stroom aan publicaties).  De traagheid waarmee Japan zich die EV eigen maakte, gaf al aanleiding tot cynische opmerkingen. Japan zelf vloerde de traditionele  autofabrikanten in  de USA en Europa eerder in de 20ste eeuw; Ford en GM en vele anderen hingen aan de rand van de afgrond. En nu overkomt Japan hetzelfde met de EV en gaat onderuit door China en andere new kids on the block. De wereldwijde verkoop van EV’s sprong van 4,6 miljoen (B)EV’s in 2021 naar 7,3 miljoen in 2022. De winnaars tekenen zich af : Tesla natuurlijk, BYD, Geely, maar ook, in duidelijk mindere mate, Europese spelers als Stellantis , VAG en de Duitse premium-merken. Maar de Japanse merken zitten niet stil. Toyota bijvoorbeeld stuurt aan op 1,5 miljoen EV’s in 2026 en 3,5 miljoen in 2030, en  investeert zwaar in  (nieuwe generatie) batterijproductie. Inmiddels groeit de afzet van elektrische auto’s in Japan, zij het nog steeds met geringe aantallen/marktaandeel. Een push om een sterke thuismarkt te ontwikkelen is duidelijk, er zijn subsidieregelingen, de overheid stimuleert R&D, infrastructuur is in ontwikkeling.

Korea.

Korea (Zuid wel te verstaan) is een ander verhaal. Stukken kleiner uiteraard dan China en Japan, maar inmiddels met een succesvolle auto-industrie. Hyundai en Kia (waar Hyundai meerderheidsaandeelhouder is) zijn hard aan het werk, binnen eigen land maar zeker ook in  de export. Als groep mikt Hyundai voor 2030 op 2 miljoen EV’s, en claimt alvast een toppositie in de wereldwijde ranking van EV -producenten. De overheid ondersteunt deze ambities. Ook hier zien we de bekende impulsen : subsidies om de aanbodkant en de export te versterken, subsidies voor de consument, sterke bevordering van R&D. Verder groeit de infrastructuur snel, groeit de lokale verkoop sterk, heeft het land op een aantal terreinen, waaronder batterijproductie, een sterke supply chain voor de automotive. Korea is eerder dan Japan nadrukkelijk geswitcht van een focus op waterstof naar de BEV.

Zo zien we de lange termijn verschuiving in de wereld van automotive en mobiliteit, de opkomst van  de EV technologie, de druk van CO2/klimaat, de verschuivende krachtsverhoudingen en (dus) fricties op allerlei terrein tussen de grote machtsblokken in de wereld. Terug naar de EV en de automotive : we zien de dreiging van een fundamentele aantasting van  de economie in Europa en Amerika, een dreiging die schreeuwt om in ieder geval een vorm van antwoord. In deel 3  in deze reeks van 3 blogjes gaat het daar over.

 

Hans Groenhuijsen, 26 januari 2024. 

T                06-52 58 95 85
M              hans@hansgroenhuijsen.nl
I                 https://www.hansgroenhuijsen.nl
Link           https://www.linkedin.com/in/4fieldshansgroenhuijsen/

Alle artikelen en blogs , zie: https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/

. wekelijks mijn blog ontvangen ? Meld je aan  via “aanvraag artikelen” op 
  https://www.hansgroenhuijsen.nl/inschrijven-kennisblogs/

. ©alle rechten voorbehouden Hans Groenhuijsen, 2024.

 

Eerdere  blogs over dit onderwerp op mijn website :

https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/koude-oorlog-over-de-elektrische-auto/

https://www.hansgroenhuijsen.nl/the-case/subsidies-voor-elektrische-autos-strijd-tussen-china-europa-en-amerika/

https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/de-strijd-om-de-hegemonie-in-de-automotive-and-the-winner-is/

https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/het-is-rood-en-het-maakt-veel-autos-china/

https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/een-nieuwe-zijderoute-voor-elektrische-autos-deel-4-de-chinese-muur-en-fort-europa/

https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/een-nieuwe-zijderoute-voor-elektrische-autos-deel-3-de-focus-van-china-op-de-ev-kleine-autos-grote-ambities/

https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/een-nieuwe-zijderoute-voor-elektrische-autos-deel-2-een-compleet-alfabet-aan-ev-producenten/

https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/een-nieuwe-zijderoute-voor-elektrische-autos/