Ik ben de tel kwijt geraakt hoeveel crises in mijn leven zijn gepasseerd. De wereld is onvoorspelbaar, maar onze reacties op een crisis kan je wel uittekenen. Zo erg is het nog nooit geweest, denken we. En altijd zijn er mensen die het einde der tijden zien naderen, en mensen die het licht aan het einde van de tunnel alweer zien.
Volgens sommigen moeten we nu echt diep ingrijpen. Terwijl anderen vertrouwen hebben in het zelf herstellend vermogen van deze wereld. Technologie is volgens de ene de grote oplosser, en volgens anderen de oorzaak bij uitstek van alle ellende.
We gaan op zoek naar de oorzaken van de crisis, maar de meningen daarover liggen mijlenver uit elkaar, net als over de oplossingen. Iedereen claimt zijn eigen gelijk.
We zoeken naar overeenkomsten met vorige crises, veronderstellen dat een crisis min of meer wetmatig verloopt. En we zoeken naar houvast, naar de voorbeelden, naar leiderschap. Moeten we een crisis zo snel mogelijk achter ons laten en overgaan tot de orde van de dag? Of moeten we het moment grijpen om serieuze veranderingen door te voeren?
Goed om af en toe pas op de plaats te maken en even stil te staan bij die vragen :
hoe kijk je naar een crisis, wat is de impact, wat kan je doen, wat is je perspectief ?