Het verhaal over de kikkers. (o.a. Manfred Kets de Vries, “life and death in the executive fast lane”): gooi een kikker in kokend water en natuurlijk springt hij eruit. Zet een kikker in een pan met koud water, verhit het water geleidelijk en de kikker blijft zitten omdat hij de geleidelijke temperatuurverandering niet waarneemt. De kenners vinden dit onzin en stellen zelfs het tegenovergestelde: gooi een kikker in kokend water en hij gaat dood aan de verwondingen en blijft dus in de pan. Zet de kikker in koud water en bij verhitting maakt hij de bekende kikkersprong.
De beeldspraak verwijst natuurlijk naar situaties waarin een organisatie en/of haar omgeving verandert. Het advies aan veranderaars vanuit dat beeld met die kikkers is dan om niet te snel en te abrupt te veranderen; dat leidt alleen maar tot stress, schrikreacties, paniek e.d. met als gevolg dat je je mensen(soms letterlijk) kwijt raakt en de gewenste verandering vastloopt. Beter is het dan om geleidelijk te veranderen, zo vervolgt dit advies. Mensen krijgen de tijd om te wennen zich aan te passen, vrijwel ongemerkt met als gevolg rust in de tent en continuïteit. Je mensen blijven aan boord of liever gezegd in de pan. Een redenering die ongetwijfeld regelmatig hout snijdt in bepaalde situaties. In andere gevallen is toch de alternatieve redenering van toepassing. Bij geleidelijke verandering verlaten mensen de tent(de kikkers doen hun sprong) omdat ze drommels goed weten waar het veranderproces eindigt, namelijk op kookpunt en dan kan je maar beter weg wezen. Soms hebben mensen overwegend een hekel aan die geleidelijkheid of traagheid, gewoon snel in actie.
Koken is een kunst, veranderen ook.
Hans Groenhuijsen, 2016.
Camp, P. , Erens, F., de gekookte kikker, Business Contact, Amsterdam, 2003.
Bergen, A. van, Metaforen aan de macht, in: Elsevier 6.12.1997.