De EV (electric vehicle) houdt de gemoederen bezig met verklaarde voorstanders (ook wel de Westcoast guys, De Silicon valley Pundits, de Evangelisten) en felle tegenstanders (doemdenkers,
petrol heads).

De EV van hype naar trend

De periode overziend vanaf 2008 tot ergens 2025, is die EV tussen 2008 en 2011 snel gestegen in aandacht en imago; maar naarmate het grote succes uitbleef, groeide de twijfel, verwachtingen waren te hoog gespannen, en grote teleurstelling was het gevolg.

De EV staat inmiddels weer in het middelpunt van de belangstelling. Tesla zorgt nog steeds voor veel publiciteit. Subsidies hebben in veel landen impact gehad; niet altijd positief overigens. Fabrikanten hebben een groot aantal introducties aangekondigd van nieuwe modellen op elektrische basis. Technologie (batterijen) ontwikkelt zich in hoog tempo. Consumenten worden (geleidelijk) ontvankelijk voor de Elektrische Auto.

De echte doorbraak staat of valt met beschikbaarheid (modellen), prijs (vooral Total Cost of Ownership) op zich en t.o.v. de benzineauto, actieradius, betrouwbaarheid; en niet te vergeten, makkelijk en snel laden, overal, en goedkoop.

Als trends samenvallen en elkaar versterken, en de EV past in een bredere context, dan kan de EV weer een positieve impuls krijgen: batterijen tegen lagere kosten en met grote actieradius, meer modellen, maatschappelijke acceptatie, druk vanuit de lokale wetgever en de EU (die fabrikanten dwingt naar een steeds lagere gemiddelde uitstoot per auto die van de band rolt) etc.

Innovatie verspreiden en accepteren.

De kunst bij innoveren blijft natuurlijk de verspreiding ervan, de mate van acceptatie door de markt. De grafiek is bekend, het begint met de innovators, een hele kleine groep, dan krijg je de vroege volgelingen, vervolgens de meerderheid en aan het einde de achterblijvers.

Het probleem van de EV is pijnlijk duidelijk. De echte innovators waren er wel, destijds, fiscaal gedreven zakelijke rijders en “groendenkers”.

Maar op het moment dat de eerste doorbraak moest komen richting die vroege volgers bleef de prestatie van de EV achter (de range, de betrouwbaarheid, het opladen, de kosten), en kwam de verspreiding tot stilstand. Denk aan de voorspelling van Balkenende/Eurlings in 2009 over 1 miljoen(!) elektrische auto’s in 2020; de teller staat nu net boven de 100.000 (net iets meer dan 10% is 100% elektrisch).

De voorvechters van de EV vrezen nu dat een volgende dip (maar dat is dan wel een genadeklap) aanstaande is, vooral als de overheid de stimulering en subsidiering (grotendeels) stop zet.

De politiek leert van het verleden, maar lijkt wel deels de verkeerde les te trekken.
Het subsidie-debacle van de afgelopen jaren (waarbij een slordige 1,5 miljard is verbrand) heeft aangetoond dat subsidie een bijna pervers instrument kan zijn, weg ermee.

De goede les is: willen we voorkomen dat de EV nog een keer onderuit glijdt, dan moeten we juist nu subsidiëren. Niet in het wilde weg, maar gepast en beperkt. Niet het bezit maar het gebruik, minder het blik en meer de stroom, particulier in plaats van vrijwel exclusief de zakelijke markt, voor een beperkte periode, met een geleidelijke afbouw. Binnen die termijn moet de technologie zich hebben bewezen, en moet zij op eigen benen in de markt staan.

Dat maakt dat we aantallen gaan draaien, dat infrastructuur in tempo wordt aangepast, dat de auto-industrie meer vertrouwen krijgt in deze business en dus met innovaties en nieuwe modellen blijft komen rondom de EV (ook onder druk van emissienormen).

Dat laat onverlet dat uiteindelijk de markt het moet doen uiteindelijk, het spel van vraag en aanbod.
Subsidiering moet een duidelijk doel dienen. Al te vaak bleef het vaag, teveel symboliek, teveel technologie, te weinig oog voor consumentengedrag. Subsidies zouden dienen om de geesten rijp te maken, een innoverende voorhoede te vormen, om voor de 10de keer te bewijzen dat publieke laadpalen in een stadskern werken (of juist niet), om ook PHEV’s te sponsoren als opstap naar 100% elektrisch etc.

Nog even en de motie Vos uit 2016 ( kamerlid PvdA; kort door de bocht werd daarmee het streven naar 100% elektrisch in de nieuwverkoop in 2025 vastgelegd) wordt een self-fulfilling prophecy.

Terugkijken in 2025 is een stuk simpeler dan vooruitkijken in 2017.

april 2017.