DE EV : Tenminste Houdbaar Tot… ?

1. De EV nadert zijn houdbaarheidsdatum.

De EV valt stil, niet omdat de accu leeg is, maar omdat de maatschappelijke steun ervoor wegglijdt. Dat is althans de vurige wens van menig petrol head, of de voorspelling van de zoveelste deskundige die met echte feiten of alternative facts de EV naar het autokerkhof verwijst. De zaken op een rij. De EV heeft het in ieder geval even moeilijk.
Nog steeds (of weer) komen de oude bezwaren voorbij. Het gaat over de levensduur/capaciteit/het gewicht van de accu, over de actieradius, over de laad infrastructuur die tekort schiet, en natuurlijk de prijs. En het gaat over de beperkte keuze in modellen, de onbetrouwbare fiscus.
Wat gebeurde er ? Batterijen worden beter, krijgen een grotere range, de actieradius neemt sterk toe (uiteraard afhankelijk van de capaciteit van de batterij, en dus mede een kwestie van de prijs van de battery pack en de auto. Laadinfra wordt hard aan gewerkt en het lijkt aannemelijk dat met de groei van een goede 100.000 nu naar rond de 2 miljoen EV’s in 2030, hier uiteindelijk weinig bottle necks in zitten. Modellen ? tja, die fabrikanten kwamen wat traag op gang, beloofden veel en deden weinig. Maar de keuze wordt ruimer: meer merken, meer modellen en uitvoeringen, en natuurlijk prettiger geprijsd.

2. Had u misschien nog een puntje van kritiek ?

De EV ondervindt wat tegenwind. Je zou bijna gaan vermoeden dat er een georganiseerde lobby is van EV-pessimisten. Op allerlei punten worden de voordelen van de EV in twijfel getrokken, worden de nadelen/minpunten onder het vergrootglas gelegd.

. De EV is onveilig, met spannende verhalen over ongelukken en pechgevallen.
. de EV is een raadsel op wielen met veel complexiteit, technologie. Lastig, onduidelijk, nu even niet.
. Dat laden blijft gedonder : te lange wachtrijen bij de (snel)laadstations, onduidelijkheid over de(te hoge) prijs die je betaalt.
. Zie je wel, de verkoop zakt al weer in begin 2020 (ja, klopt maar dan alleen t.o.v. eind 2020).
. Nee, die batterij gaat het niet worden. Waterstof en fuel cell worden de winnaar. Maar dan moeten we eerst even onderzoek gaan doen, een jaar of tien….
. De grondstoffen voor de productie van batterijen zijn smerig, en zeldzaam en worden onder slechte arbeidsomstandigheden geproduceerd.
. De EV is schoon op zich maar uiteindelijk vervuilend omdat de elektriciteit vrijwel uitsluitend wordt opgewekt met kolen en gas.
. We worden met die EV teveel afhankelijk van China (met een dominante positie in batterijen).
. Het is niet eerlijk dat er subsidie wordt verstrekt aan kopers van een EV (met een grens in aanschafwaarde) terwijl andere (min of meer schone) alternatieven geen subsidie ontvangen.
. uiteindelijk lekt de subsidie weg naar de fabrikanten die kans zien om de prijzen te verhogen (althans naar een voor de consument nog acceptabel niveau, waarbij die consument vooral verlekkerd kijkt naar die 4000 piek).
. De overheid pakt je als we allemaal elektrisch rijden: geen subsidie, geen lage bijtelling, hogere prijs voor een kWh-tje uit de paal, lagere prijs voor aan het net terug geleverde stroom etc.
. Het blijft een elitaire aangelegenheid voor klimaatridders en grachtengordeltypes.
. er wordt goede sier gemaakt met de EV: “kijk mij eens groen doen” terwijl het alleen maar gaat om het fiscale voordeel en heel veel vermogen.
. EV’s zijn de nieuwe P.C. Hooft trekkers : grote zware luxe bakken die veel energie verbruiken en de spreekwoordelijke klinkers uit de straat trekken, of op asfalt effe lekker kunnen “gummen”.
. EV’s rijden veel meer schade en herstelkosten liggen veel hoger dan bij auto’s op benzine of diesel. (hierover in een volgende blog meer).

3. Waar komt dit gedoe vandaan ?

Zoals al genoemd, je kan hier bijna een lobby in zien van tegenstanders van EV. Wie weet, de belangen zijn soms groot, overtuiging van eigen gelijk is vaak sterk. Ik zoek het toch vooral ergens anders. Consumenten kunnen wellicht een beetje moe worden van dat EV-geloof, irritatie slaat toe. Zozeer, dat mensen er wat dwars van worden en zich tegen die EV keren. De acceptatie van de EV kwam traag op gang de afgelopen 10 jaar. Na de euforie rond 2009-2010 (Balkenende en Eurlings), zakte de EV weg. Tesla was vervolgens wegbereider, maar het ging moeizaam. Sinds 2018 komt de zaak los, de euforie sloeg weer toe. En zoals vaker komt na de euforie ook een beetje een terugslag: is dit het nou, hoe nu verder; dat gaat dus gepaard met een wat kritischer, op zijn minst nuchterder, houding. Er zijn consumenten die een EV ooit wel overwegen, maar nu niet. Ronduit zeggen dat je dus geen EV koopt, is lastig. Dus overtuig je de ander (en jezelf) dat een EV vandaag gewoon nog een slechte keuze is. Cognitieve dissonantie zegt dat eigenlijk: Als datgene wat je eigenlijk vindt, en datgene wat je feitelijk doet, conflicteren (haaks op elkaar staan), krijgt een mens het lastig. Reactie is dan om mening en daad (zeggen en doen) met elkaar in overeenstemming te brengen. Gevolg : de EV gaat even de prullenbak in. Natuurlijk zijn kritiekpunten deels terecht. En natuurlijk is het daarmee begrijpelijk dat niet ruim 12 miljoen rijbewijshouders morgen een elektrieke auto kopen. Er is veel onduidelijkheid. Consumenten worstelen met technologie, het tempo, de toepassingen. Dat kan leiden tot een blind vertrouwen in technologie (het lost alles op, alles vanzelf), wat niet zo verstandig is overigens. Of het leidt tot groot wantrouwen (zoals ook bij de grote Silicon Valley Boys): werkt het wel ? wat gebeurt er als ik pech krijg ? wat gebeurt er met al mijn data ? Veel technologie waar die consument over struikelt heeft misschien niets te maken met de elektrische aandrijving, maar gaat over de enorme hoeveelheid techniek die in elke auto (nou ja, met een wat steviger prijskaartje) af fabriek zit geschroefd. Dat maakt de verwarring misschien nog groter. Veel consumenten weten niet of ten dele wat er allemaal in die auto zit, wat er allemaal kan. Simpele reactie is dan (voor zover mogelijk) alles gewoon op ”OFF” te zetten. Gewoon ouderwets 2 voeten, 2 handen, een paar ogen en een paar oren gebruiken.

Eerlijk is eerlijk, dealers maken het daar ook naar. McKinsey deed hier onlangs nog eens onderzoek naar. Bij veel dealers lopen fossiele mannen rond (ze houden van fossiel en ze gedragen zich ook als zodanig). Veel dealers beschikken nauwelijks over EV’s in de showroom, en die enkele EV staat wat achterin weggemoffeld. Er is geen verhaal bij, geen uitleg, geen objectieve informatie. Hulp wordt nauwelijks geboden als het gaat om laden (hoe, waar, welke kosten), een eigen laadpaaltje, zonnepanelen, snelladen etc. En hoe werkt het nu allemaal in die auto ? (dan gaat het dus ook om infotainment, ADAS etc.). Fijn dat er merken zijn met een alternatief business model: je koopt een auto, de aflevering is een soort Adventure in verlaten havengebied, een zoektocht naar die ene bolide die voor jou is bestemd, en vanaf dat punt naar huis is een rit vol verrassingen. (echt waar, ik sprak iemand die na deze survivalrit thuiskwam en niet kon ontdekken hoe de auto moest worden afgesloten; direct rijbewijs afnemen zou je dan denken).

4. Hoe verder ?

Vreest niet, die EV die komt er. “En omdat het moet, en omdat het kan. De nadelen worden snel minder, de voordelen groter. De wereld vraagt om nieuwe oplossingen. De maatschappelijke kosten van de auto zijn te hoog, en kunnen niet langer worden afgewenteld op deze en een toekomstige wereld. Dreigende boetes, technologische ontwikkeling en marktvraag dwingen fabrikanten tot een koerswijziging. Consumenten willen, geleidelijk, anders. Die EV rijdt gewoon goed met een mix van Italiaanse passie, Freude am Fahren en Vorsprung durch Technik.
Maar er is veel werk te doen. Plank gas dus, maar wel stil en schoon.

 

Hans Groenhuijsen, maart 2020.

Voor alle blogs en artikelen : https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/

Gratis abonneren op blogs   : https://www.hansgroenhuijsen.nl/inschrijven-kennisblogs/