De Wet van “MEER”.
De EV rukt op. Schoner en beter, maar ook groter en zwaarder. We vinden het lastig om echt te veranderen, genoegen te nemen met minder. We volgen nog steeds De Wet van “Meer”.
Dan is daar de EV.
Nog niet zo lang geleden waren EV’s lelijk, ze waren duur, de range was waardeloos. Maar er is veel veranderd. Elke OEM komt met een breed scala aan EV’s op de markt, nieuwe toetreders gooien nieuwe (vaak niet bijster originele) modellen op de markt. Auto’s worden betaalbaarder, vooral op TCO-niveau (total cost of ownership) wordt de EV het betere alternatief. En de consument gaat mee. Waarom ? Simpel. Je mag gezien worden, het is goed voor je imago, voor de buurt en collega’s, je werkgever eist het, het is goed voor de portemonnee, voor het klimaat en zo. Schuldgevoel wordt gereduceerd. En het is prettig want dat EV rijden is zo goed dat je ongelimiteerd kan gaan toeren. Het prettige gevoel ontstaat dat we als wereld wel wat flinke problemen hebben, maar met de EV als oplossing slaan we wel een hele grote slag.
We willen MEER.
Maar dan is daar “the unmutable law of consumers”. De intentie was en is wel goed maar we kunnen het niet laten. Hoe beter die EV wordt, hoe goed die batterij ook wordt; alle ruimte die ontstaat, alle verbetering, alle relatieve gewichtsreductie, lagere uitstoot etc. wordt volledig in beslag genomen door Rupsje Nooit Genoeg, door “MEER”. Dit zien we vaker. Vliegtuigen zijn geleidelijk efficiënter en schoner geworden (maar nog verre van brandschoon), dus gaan we verder en vaker vliegen, met vaak een lagere ticketprijs; vraag en aanbod jagen elkaar op.
Meer capaciteit, een hogere efficiency ? Mooi, dan gaan we grotere auto’s bouwen, met meer vermogen, met een Verstappen-achtige acceleratie, met een groter gewicht; natuurlijk deels door grotere batterijen ( met een gewicht van 450 kilo en meer) die weer leiden tot grotere auto’s etc., maar ook groter en zwaarder door afmetingen, features, technologie, luxe. 2500 kilo is geen uitzondering meer.
Wat willen we ? aandrijving, gewicht, eigendom, een auto, mobiliteit ?
Hier moeten we even opletten. Wat is er aan de hand ? Gaan we grote zware auto’s verbieden ? Of gaan we vooral grote zware auto’s die nog eens extra zwaar zijn door dat accupakket verbieden ?
Of zullen we geleidelijk grote en zware auto’s minder aantrekkelijk maken met maatregelen in de sfeer van belastingen, betalen naar gebruik maar ook naar gewicht etc. ? Gaat de consument veranderen in zijn voorkeuren, gedreven door de portemonnee en de zorg om klimaat en een andere behoefte aan mobiliteit ? Veranderen mobiliteit en autogebruik door een andere manier van leven/wonen/werken ? Gaan we in zekere zin terug naar kleiner, eenvoudiger, nog zuiniger en schoner ? En verandert daarmee de functie, symboliek, betekenis en waarde van de auto ? Wordt daarmee de auto in plaats van een op zichzelf staand object meer een onderdeel van een bredere set aan mobiliteitsoplossingen ? Bereikbaar voor meer mensen, voor mensen die al lang geen (eigen) auto meer (willen of kunnen) besturen ? Het ligt voor de hand dat we hierin een soort geleidelijke en voorzichtige route kiezen, deels in stappen gestuurd met wet- en regelgeving en deels verlopend via de markt. Maar het blijft de vraag of dat dan snel genoeg gaat en of de impact voldoende is. We houden van verandering zeggen we vaak; spannend, nieuw, verrassend, beter. Maar tegelijk hebben we moeite met veel veranderingen omdat het de status quo aantast, de indruk geeft dat we de grip kwijt raken en alles onzeker wordt. Voordat je het weet, staat verandering dan gelijk aan inleveren, het wordt allemaal niet alleen maar anders maar vooral ook minder, veranderen is inleveren.
OEM push versus market pull ?
Autofabrikanten hebben er baat bij om veranderingen geleidelijk te laten verlopen. Te snelle wisselingen in technologie vragen enorme investeringen in ontwikkeling en uiteindelijk productie (en dus een vaarwel voor alle oude gevestigde technologie en productiecapaciteit). En het blijft spannend of consumenten die nieuwe technologie snel genoeg zullen omarmen, of concurrenten je niet te slim af zijn. En het blijft uiteindelijk een zaak van omzet en marge en winst. En dat verklaart waarom fabrikanten na een lange aanloop kiezen voor de EV, maar ook geleidelijkheid bepleiten. En het verklaart zeker ook waarom er wordt gekozen voor de eerder genoemde grote auto’s, de SUV’s in allerlei soorten en maten, al dan niet uitgerust met een fors batterijpakket, wat elektromotoren, en een rijdend datacentrum. Daar zit de marge, daar vraagt de klant om, daartoe verleid door de fabrikant, en door eigen hebzucht.
Tot slot.
En zo werkt de markt uiteindelijk; op veel punten een redelijk functionerend mechanisme dat leidt tot iets goeds, deels ook een mechanisme dat alleen leidt tot goede uitkomsten voor een beperkt aantal spelers, met mogelijk negeren van of zelfs beschadigen van andere belangen, al is het maar het collectieve belang, de bekende trits : wij hier en zij daar, deze wereld en die andere wereld, deze generatie en volgende generaties, welvaart en welzijn. Veel vragen dus, we moeten snel met antwoorden komen, en met actie.
Ik heb nog een groot aantal blogs te gaan denk ik.
Hans Groenhuijsen, 15 februari 2022.
Eerder verschenen :
https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/de-eerste-wet-van-automobiliteit-de-wet-van-behoud-van-uitstoot/
https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/mag-het-iets-meer-zijn/
En verder :
. Blogs over de EV : https://www.hansgroenhuijsen.nl/category/4fields/electric-vehicle/
. Blogs over klimaat : https://www.hansgroenhuijsen.nl/category/4fields/de-toekomst-een-betere-wereld/
. Alle artikelen en blogs , zie: https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/
. Wil je in het vervolg wekelijks mijn blog ontvangen ? Meld je aan via “aanvraag artikelen” op
https://www.hansgroenhuijsen.nl/inschrijven-kennisblogs/
. ©alle rechten voorbehouden Hans Groenhuijsen, 2022.
T 06-52 58 95 85
M hans@hansgroenhuijsen.nl
I https://www.hansgroenhuijsen.nl
Link https://www.linkedin.com/in/4fieldshansgroenhuijsen/