Data is king, China is the emperor.

1. China in perspectief.

Even voor de beeldvorming : toen wij net aan de middeleeuwen begonnen hier in Europa, was China toe aan dynastie nummer zoveel in een paar duizend jaar.
Op basis van haar ruim 4000 jaar historie, haar beschaving, haar bijna natuurlijke dominantie in een deel van de wereld, is voor China niets minder dan de nummer 1 positie in de wereld aanvaardbaar, en die komt haar ook toe vinden veel Chinezen. China ziet die continuïteit in haar bestaan en positie. Pakweg een eeuw werd die continuïteit “even” onderbroken, door Europese naties, maar ook, of vooral, door Japan. Op verschillende momenten kwamen verschillende landen China binnen met minder goede bedoelingen. Japan spande de kroon door vanaf het einde van de 19de eeuw tot 1945 China op verschillende fronten aan te vallen. De komst van de communistische heilstaat na de oorlog maakte een einde aan deze eeuw vol belediging, onrecht en buitenlandse dominantie. Hoe het met die heilstaat verder ging is weer een ander onderwerp. Feit is wel dat China laat in de 20ste eeuw, zo rond 1980 onder Deng Xiaoping aan een onstuitbare opmars is begonnen. Het lijkt er niet op dat China de door het westen voorspelde en vurig verlangde liberalisering en democratisering in de armen gaat sluiten; dat recept van vrijheid en democratie als voorwaarde voor groei en welvaart (en een beetje welzijn) wordt in China niet erkend. Snel groeiende welvaart, sterk nationalisme, een vrij vage notie van communisme, protectionisme, autocratie, corruptie : dat zijn de ingrediënten die dominant zijn met een flinke lading staatskapitalisme; en, vanuit de overlevering, een stevige dosis confucianisme.

2. China en Amerika.

Als we de 2 grootmachten, de USA en China, vergelijken dan zien we pas de orde van grootte. Beide landen zitten zo rond de 9,6 miljoen km2. Het aantal inwoners in China ligt nu op ruim 1,4 miljard, een toename sinds 1980 met zo’n 42%. Ook de USA zag een sterke bevolkingsgroei met 45%.
Dat bruto binnenlands product in China ligt rond $15,5 biljoen (10 tot de macht 12), een spectaculaire groei sinds 1980 met een factor 50. De USA blijft vooralsnog de nummer 1 met $22,3 biljoen, een toename met een factor van bijna 7. En dan de burger: het GDP per inwoner steeg in China met een factor 35 naar bijna $11.000, terwijl in Amerika dat GDP groeide met “slechts” een factor van ruim 4 naar $67.000.

3. China ’s economie : data is king, China is the emperor.

China werd en bleef lange tijd zo’n beetje de “sweatshop” van de rest van de wereld, veel productie tegen lage kosten. China genereerde daarmee logischerwijs ook de bijbehorende emissies van allerlei vuiligheid (geen enkel excuus overigens om dat ongelimiteerd te doen).
Inmiddels schuift China al lang verder op in de economische hiërarchie, ziet deels de low end industrie vertrekken naar andere landen in Azië, en positioneert zich in de wereld van high tech, Artificial Intelligence en 5G. China manifesteert zich steeds meer als de winnaar in de 4de industriële revolutie : Data is king, China is emperor (again). Dat allemaal afdoen als slechts een stip op die horizon, als een vage droom, ontkent de potentie van China. Met een leidende rol in die 4e revolutie wordt de voorsprong alleen maar groter volgens het “winner takes all” principe (een populair adagium bij de grote jongens aan de Amerikaanse westkust). Vanuit een voorsprong bouw je volume en schaal, zet je de standaards, beheers je de cruciale economische activiteiten rondom mobiliteit, logistiek, veiligheid en handel.

4. Ook in CO2 aan de top ?

Dat wisten we al: China is de grootste uitstoter van CO2. De grote toename zit ook hier weer logischerwijs in de afgelopen 40 tot 50 jaar. In 1980 bedroeg de uitstoot van China zo’n 1,47 gigaton, ongeveer 13% van de wereldwijde uitstoot. In 2018 bedroeg de uitstoot rond de 10 gigaton, iets meer dan 25 % van het totaal. Tussen 2000 en 2018 groeide de CO2 uitstoot van China met ruim 200%, en India met 150%.
Voorlopig stijgt de uitstoot nog. De verwachting is wel dat China gaat voldoen aan de doelstellingen uit het Parijs-akkoord in 2020 en volgende jaren. Daarbij moet wel worden opgemerkt dat voor veel niet-Westerse landen de mate van reductie en het tempo daarin een discussiepunt vormen. Argument hierbij is dat veel niet-Westerse landen aanzienlijk later zijn gestart met industrialisatie, van heel ver moesten en moeten komen als het gaat over groei van GDP en welvaart, en dus ook mogelijkheden om veel te investeren in snelle reductie. Op de achtergrond heerst daarbij vaak het gevoel dat het Westen haar voorsprong ook vooral te danken had aan de koloniale verhoudingen, en sterke militaire en economische dominantie in de 19de en in een deel van de 20ste eeuw.

5. Auto’s.

In 2019 reden er in China 340 miljoen voertuigen rond, waarvan 250 miljoen auto’s, een flinke markt dus. Dat komt neer op 180 auto’s per 1000 inwoners (In Nederland tegen de 500).
Over de jaren heen ligt het aantal verkochte auto’s en het aantal lokaal geproduceerde auto’s redelijk bij elkaar in de buurt. Productie ligt op ongeveer 23,5 miljoen personenauto’s en 4,3 miljoen bedrijfsauto’s in 2018, op een wereldwijde productie van 71+25 = 96 miljoen.
Geheel volgens de wet van de remmende voorsprong (waar wij dus als oude industrie last van hebben), heeft China een grote voorsprong in het maken van elektrische auto’s. Dat aantal lag in 2018 op 1,2 miljoen stuks, waarbij er totaal 1,1 miljoen EV’s werden verkocht in China. Kijkend naar de productie en verkoop van bussen zijn de cijfers nog spannender. Van alle elektrische bussen die er wereldwijd rondrijden, rijdt meer dan 95% in China, zo’n 400.000 stuks in 2018-2019. Chinese fabrikanten hebben een leidende positie, westerse fabrikanten zijn teruggedrongen naar een 3e plaats of lager. En dan hebben we nog de batterijen. We kijken vaak naar de grote fabrieken die Tesla ontwikkelt. Maar de grote speler blijft China met meer dan 60% van de wereldwijde productiecapaciteit; Japan en Zuid-Korea volgen op grote afstand.

6. Wat doe je er aan ?

Mooi, maar wat betekent dit ? Even de dingen op een rij:

. een groot land, een enorme thuismarkt
. sterke economische groei over een langere periode (met alle zwaktes die er in het systeem zitten)
. hoog opleidingsniveau, hoog kennisniveau (deels door naar westerse maatstaven ongeoorloofde en zeer schadelijke praktijken)
. toonaangevend in de productie van auto’s, in de toelevering van componenten
. leidend in de ontwikkeling en productie van elektrische voertuigen
. vooroplopend in high tech, en snel op weg naar een leidende positie in AI, data etc.

En, om het geheugen even op te frissen:

Waar gaat het ook alweer om hier in het Westen als we het hebben over auto’s en mobiliteit ?
Was dat niet connectiviteit, data, ADAS, elektrificering ?
Nog steeds is er een idee dat het allemaal wel meevalt met die Chinese concurrentie. Toegegeven, ze hebben nog een weg te gaan, maar laten keer op keer zien dat ze heel snel zijn. Het lijkt wel wishful thinking hier in het Westen, “zien wat je wilt zien daar in China”: de kwaliteit laat te wensen over, design is matig (maar daar heeft menig westerse fabrikant ook last van), de Chinese economie is nog wankel (onevenwichtigheden in de wereldhandel, dollarvoorraden, politieke onrust, corruptie, slechte leningen, een onroerend goed bubbel etc.).
Neem het vooral serieus, doe dat NU. Keer het zelfs om : leer van China. Denk aan de geweldige innovatiekracht en ambitie, aan het hoge opleidingsniveau, aan het handelen vanuit welbegrepen eigenbelang, aan een politiek van geven en nemen en van invloed en macht.

Het wordt een spannende 21ste eeuw.

Hans Groenhuijsen, februari 2020.

 

Voor alle blogjes en stukjes, zie https://www.hansgroenhuijsen.nl/category/blogs/

Je kunt je ook inschrijven op mijn site. Dan ontvang je mijn stukjes automatisch in je mail: https://www.hansgroenhuijsen.nl/inschrijven-kennisblogs/