Maslow formuleerde ooit het model met de 4 leerfasen en 2 variabelen: bewust en bekwaam. Rumsfeld (minister defensie, USA onder Bush) kwam met een variant over “weten en onwetendheid”. Zoek de verschillen.

 

1.       Donald Rumsfeld over weten.

Rumsfeld was minister van defensie onder George Bush. In 2002 tijdens een persconferentie bij de NATO, maakte hij ons deelgenoot van enkele diepere gedachten.
Op de achtergrond speelden natuurlijk de vragen over informatie, voorspellen, risico’s.
Nine-eleven was achter de rug. En dat gaf aanleiding tot talloze vragen: wisten we het, hadden we het kunnen(moeten) weten, waren we ons bewust van de gevaren?

Rumsfeld zei er dit over:
“We know there are known knowns: there are things we know we know. We also know there are known unknowns: that is to say we know there are things we know we don’t know. But there are also unknown unknowns — the ones we don’t know we don’t know.”

Dat gaf aanleiding tot veel schampere opmerkingen en vooral veel vragen: “what the f..k” bedoelde onze Donald?

Als je er even over nadenkt, was het eigenlijk wel een mooie en betekenisvolle statement.
Ik ga nu niet alle beslissingen van Rumsfeld (en met hem Bush, Cheney, Powell etc.) langs de meetlat leggen van deze filosofische uitspraak. Ik volsta met een verwijzing naar een theorie van Maslow.

2.       Maslow over leren.

Maslow, inderdaad de man van de piramide van Maslow, formuleerde “de 4 leerfasen van Maslow”, bekend door de terminologie “(on) bewust en (on)bekwaam”.

In dit model zit een zekere logica. Het begint met de notie van iets nieuws, van verandering. Je hebt nog niet de kennis en de vaardigheden maar denkt wel: Aha, iets nieuws, dat gaan we even doen. Dan volgt een soort confrontatie. Dat nieuwe leren en je eigen maken is toch wat ingewikkelder; je begint met “leren”. Je krijgt dat nieuwe onder de knie, raakt er mee vertrouwd maar moet je wel concentreren en inspannen. In het stadium “onbewust bekwaam” tot slot draai je op de automatische piloot.

3.       Nu even de combinatie Rumsfeld en Maslow.

Natuurlijk had Rumsfeld gelijk: je kan niet alles weten, en we hebben bewuste en onbewuste kennis.
Hem een beetje inschattend had hij ongetwijfeld er de pest over in als hij dingen niet wist c.q. zich ergens niet bewust van was.

Rumsfeld heeft het over “weten” en kennis, Maslow heeft het over de lerende mens. Rumsfeld zag de 4 combinaties, maar zag minder de leercurve die je als individu (of organisatie of land) kunt doormaken. Hij was gewend aan veel onduidelijkheid en onvolledigheid, aan tegenstrijdige informatie. Daar moet je het dan maar mee doen. Vraag was en is hoe je daar mee omgaat.

Ga je proberen de ontbrekende stukjes te vinden, ontwikkel je de kracht van een team en van tegenspraak, leer je van eerdere ervaringen, ga je maar wat invullen en gokken, til je besluitvorming naar een hoger soort meta-niveau van besluitvorming waarin ideologie de richting geeft, los van de feiten?

Bij Maslow is er ruimte voor het expliciteren van kennis, bekwaamheid, en feiten. Bij Rumsfeld is er ruimte voor leren en ontwikkeling, de confrontatie.

 

 Tot slot.

Misschien interessant om eens in je eigen organisatie te kijken hoe er wordt geleerd. En voor de liefhebber een aanrader om nog eens te kijken naar Washington, de conflicten sinds 2002, en de actuele spanningen in de wereld. Naast Shanahan (defensie), Pompeo (buitenlandse zaken) en ijzervreter Bolton(veiligheidsadviseur) hebben we na Donald Rumsfeld weer een Donald in the White House.
Benieuwd hoe het met zijn kennis, kunde en bewustzijn en bekwaamheid is gesteld. Ik heb een vermoeden.