Er blijft discussie over uitstoot, over energieverbruik en over actieradius. We meten eindeloos, maar de nauwkeurigheid ervan is matig. Wat is er aan de hand?
Ooit versterkte Rolls Royce het exclusieve imago van haar auto’s door een simpel antwoord. De vraag was, altijd, hoeveel vermogen die Rolls Royce nu eigenlijk had. De fabriek deed daar altijd wat geheimzinnig over. Voor de echte Rolls-rijder was vermogen niet het alleen zalig makende, vermogen was vanzelfsprekend en daar praatte je niet over. Dus op de vraag hoeveel vermogen er achter die monumentale grill zat, antwoordde Rolls Royce steevast: “voldoende”. Een mooi voorbeeld van, licht valse, bescheidenheid en dat Engelser gevoel voor understatement.
Over het algemeen zijn fabrikanten niet zo bescheiden en brullen hun motoren en zij zelf over die geweldige performance van hun auto’s: vermogen, acceleratie, topsnelheid, G-krachten, ja zelfs over brandstofverbruik, ronkende en walmende uitlaten and ‘the smell of burning rubber”. Deels zijn het de feiten, deels is het grootspraak. Steeds meer cijfers worden gebruikt om de geweldige prestatie van het eigen merk te onderstrepen en te onderscheiden van al die andere ((net zo) suffe en saaie auto’s van de concurrent. We willen nu eenmaal graag mooie verhalen, kopen imago, een rijke historie, een bewijs van goede smaak en/of verantwoorde keuze.
Groen.
Ooit stond de kleur “groen” natuurlijk voor die prachtige legendarische Engelse auto, British Racing Green. Als kind droomde ik van die prachtige Lotus-49 met “utterly British” coureurs als Jim Clark en Graham Hill: donkergroen met in gele letters Team lotus. Tegenwoordig staat die kleur “groen” ergens anders voor: schoon, milieuvriendelijk, verantwoord. En produceren autofabrikanten een stroom aan data, aan informatie over de auto’s die ze produceren. En op de vraag of die auto’s nu een bijdrage leveren aan al die mooie groene doelen, kan een fabrikant niet meer zeggen: ja, voldoende. Sterker nog, de arme consument wordt bedolven onder een stortvloed aan data, al dan niet voorgeschreven door de wetgever. Een overdaad aan data, maar qua informatiewaarde vaak op een laag niveau. De betrouwbaarheid en relevantie van die information overload zijn gering.
Dat zal toch niet waar zijn?
Ja, het is waar. Data die wij krijgen over de auto is deels een kwestie van techniek, van veel meten en weten. Maar data is vooral ook een kwestie van selectieve presentatie, taalgebruik, quasi-logica. De veelheid en nauwkeurigheid van de data moeten vertrouwen wekken, geloof in de deskundigheid en goede intenties van de fabrikant. Betrokkenheid van de wetgever en uitvoeringsinstanties maakt het nog mooier, een soort stempel van “goedgekeurd”. Niet voor niets krijgt elke auto na al die testen een zogenaamd “geboortebewijs”. Om nog maar eens te onderstrepen, dat die auto ons (kostbare) troetelkind is, en de auto officieel bestaat, goedgekeurd en wel.
Hoe werkt het nu met dat meten=weten?
De intentie was en is goed. Elke auto moet op basis van een standaardaanpak worden gemeten zodat de consument goed is geïnformeerd over o.a. verbruik, uitstoot, de range: hoeveel kilometer kan ik rijden met een EV met een volle accu. De aanpak is gedefinieerd, de methode, de meetwaarden etc. En toch…. Fabrikanten waren en zijn op zoek naar manieren om wat creatief om te gaan met dit hele systeem en de uitkomsten ervan. We zouden het bijna vergeten maar we hadden ooit in 2015 het dieselschandaal (op zijn Duits klinkt het nog mooier: Abgasskandal) met miljarden aan boetes tot gevolg. Reden om een nieuw en beter systeem te ontwikkelen met de naam WLTP (dat staat vaak in advertenties en testen): Woldwide harmonized Ligh vehicle Test Procedure).
Dat systeem werkt dus nu, maar kritiek is niet van de lucht. Meetresultaten zijn ver verwijderd van de echte gebruikscijfers in de rijdende praktijk, met alle nadelen van dien, en met een deuk in het vertrouwen, dat de consument heeft in dit systeem.
Waarom is dit belangrijk?
Evident natuurlijk. Het is voor de consument en voor de zakelijke riijder (incl. de fleet owner) van belang om de juiste data te hebben over aanschaf en afschrijving, over gebruik/variabele kosten etc. Uitstoot is van belang. Bedrijven willen vergroenen (echt of voor de bühne), willen weten wat de voetafdruk is van een auto. Energieverbruik en uitstoot vormen een belangrijke kostenpost.
Belastingmaatregelen kunnen meer en meer worden gebaseerd op uitstoot, op energieverbruik.
Onzekerheid over al die data, over uitstoot en range, en levensduur van auto en batterij kan de consument terughoudender maken om te kiezen voor een EV. Slechte informatie staat dan verdere vergroening van het wagenpark in de weg. Slecht gedacht, geeft het de consument een argument in handen om te zeggen: EV rijden een goed idee, maar nu nog even niet.
In een volgende blog aandacht voor: wat gaat er (niet) goed bij dat meten? Hoe komt dat? Hoe groot zijn de verschillen eigenlijk tussen meten en de praktijk? Hoe kunnen we verbeteren?
Hans Groenhuijsen, 11 juni 2024.
T 06-52 58 95 85
M hans@hansgroenhuijsen.nl
I https://www.hansgroenhuijsen.nl
Linkedin https://www.linkedin.com/in/4fieldshansgroenhuijsen/
. Alle artikelen en blogs , zie: https://www.hansgroenhuijsen.nl/4-fields/
. wekelijks mijn blog ontvangen ? Meld je aan via “aanvraag artikelen” op
https://www.hansgroenhuijsen.nl/inschrijven-kennisblogs/
. ©alle rechten voorbehouden Hans Groenhuijsen, 2024.